Wystawa „WYSPIAŃSKI” w Muzeum Narodowym w Krakowie, czynna od 28.11.2017 do 20.01.2019 roku. Najwybitniejszy i najwszechstronniejszy twórca podwawelskiego grodu olśniewa w Gmachu Głównym Muzeum Narodowego w Krakowie. Największa do tej pory wystawa dzieł Stanisława Wyspiańskiego, zgromadzonych w kolekcji Muzeum Narodowego w Krakowie, łączy dwie najważniejsze daty z jego życia. Ekspozycja została otwarta w 110. rocznicę śmierci artysty, a trwać będzie aż do 150. rocznicy jego urodzin, którą obchodzić będziemy 15 stycznia 2019 roku. Dzięki temu wystawę można oglądać przez cały rok 2018, w którym przypada wielki jubileusz – stulecie odzyskania niepodległości. Te trzy daty łączą się w wystawie nierozerwanie, bo bez sztuk i obrazów Wyspiańskiego niepodległości by nie było i nie sposób sobie wyobrazić Polski bez jego twórczości, która wlała się we wszystkie zakamarki duszy polskiej. Na wystawie zobaczyć można liczne arcydzieła: od pastelowych portretów dzieci i wzruszających obrazów macierzyństwa, przez krakowskie krajobrazy, aż po wiecznotrwałe strofy. Droga na wystawę prowadzi przez hal, w którym można zapoznać się z bogato ilustrowanym kalendarium życia i twórczości artysty, rzuconym na tło jego epoki. Dalej w siedmiu salach pokazano blisko 500 prac geniusza Młodej Polski, czyli większość z tych jego prac, które trafiły do zbiorów Muzeum Narodowego w Krakowie, posiadającego największą kolekcję dzieł artysty. Są tu: pastele, akwarele, obrazy olejne, rysunki, ryciny, rzeźby, druki, projekty scenograficzne, zaprojektowane przez twórcę wyroby rzemiosła artystycznego, od krzeseł po żyrandole. Są też projekty dekoracji krakowskiego kościoła Ojców Franciszkanów, katedry na Wawelu i Domu Towarzystwa Lekarskiego. Jest pełen rozmachu model przebudowy wzgórza wawelskiego wykonany według wspólnej koncepcji Wyspiańskiego i architekta Władysława Ekielskiego, nazwany Akropolis. Według tej koncepcji wzgórze wawelskie miało przekształcić się w centrum duchowe i polityczne kraju, z siedzibami: parlamentu, Polskiej Akademii Nauk, Muzeum Narodowego i pomieścić szereg innych budowli, od greckiego teatru po stadion sportowy. Oczywiście ten kontrowersyjny projekt nie został nigdy nawet rozpoczęty, ale rozmach wizji oszałamia. Sam Wyspiański jeszcze za życia podarował krakowskiemu Muzeum pastelowe projekty witraży do okien katedry krakowskiej. Zaraz po śmierci artysty powstał komitet, w skład którego wchodzili luminarze życia artystycznego i naukowego Krakowa, mający na celu gromadzenie w Muzeum Narodowym spuścizny po „czwartym wieszczu". Na wystawie można się zapoznać nie tylko z arcydziełami autora „Wesela”, ale i z problemami konserwacji jego dzieł, ze szczególnym uwzględnieniem jego mistrzowskiej techniki, czyli pastelu. Wystawa na nowo uzmysławia geniusz tego malarza i poety, który odcisnął tak głębokie piętno na polskiej duszy. Ten wirtuoz słowa i obrazu był zwierciadłem swego pokolenia, ale i zwiastunem wyzwolenia. Plon jego krótkiego i tragicznego życia jest tak bogaty i niezwykły, że trudno uwierzyć, że wszystko to stworzył jeden, chory człowiek, wiecznie borykający się z nędzą. Jego twórczość "przetworzona siłą talentu w oryginalny, swoisty styl narodowy" jest potężnym głosem w dyskusji na temat siły polskiego ducha, głosem dochodzącym z ciemnych czasów, kiedy Polski nie było na mapach i kiedy była ona tylko marzeniem. Wystawa powinna być obowiązkowym punktem odwiedzin Krakowa w tym roku, bo jest kamieniem milowym w naszych obchodach 100. rocznicy. Warto do tej galerii sztuki przyjść zamiast włóczyć się po galeriach handlowych, warto spędzić w niej jedną z wolnych od handlu niedziel, by odczuć proste i wspaniałe przesłanie mistrza, że „to Polska właśnie”. (TŚ)